مقایسۀ رنگ‌های ساختمانی از نظر قابلیت شست‌وشو

در هنگام انتخاب رنگ برای دیوارها، میزان مقاومت آن در برابر شست‌وشو اهمیت زیادی دارد. سه گروه رایج عبارت‌اند از رنگ‌های اکریلیک، پلاستیک (PVA) و روغنی (آلکیدی). تفاوت اصلی این رنگ‌ها به نوع رزین یا چسب پایه و رفتار لایهٔ رنگ پس از خشک شدن بازمی‌گردد.

________________________________________

۱. رنگ‌های اکریلیک

• ترکیب: بر پایهٔ رزین‌های آکریلات تولید می‌شود و پس از خشک شدن، لایه‌ای نسبتاً متراکم و مقاوم ایجاد می‌کند.

• مقاومت در برابر آب: سطح نهایی خاصیت آب‌گریزی دارد و اجازهٔ نفوذ رطوبت یا شوینده‌های ملایم را نمی‌دهد.

• نتیجه: قابلیت شست‌وشوی بسیار خوب؛ می‌توان با دستمال نم‌دار یا شویندهٔ سبک آن را تمیز کرد بدون آنکه درخشندگی یا لایهٔ رنگ آسیب ببیند.

________________________________________

۲. رنگ‌های پلاستیک (PVA)

• ترکیب: بر پایهٔ رزین پلی‌وینیل‌استات همراه با درصد بالایی از فیلرهای معدنی است که پس از خشک شدن لایه‌ای نسبتاً متخلخل ایجاد می‌کند.

• مقاومت در برابر آب: این ساختار آب‌دوست است و در تماس مکرر با رطوبت به مرور حالت گچی یا مات پیدا می‌کند.

• نتیجه: قابلیت شست‌وشوی متوسط تا ضعیف؛ برای سطوحی که نیاز به تمیزکاری مداوم دارند توصیه نمی‌شود.

________________________________________

۳. رنگ‌های روغنی (آلکیدی)

• ترکیب: از رزین‌های آلکیدی و روغن‌های خشک‌شونده ساخته می‌شود که با هوا واکنش داده و یک شبکهٔ بسیار محکم و آب‌گریز تشکیل می‌دهد.

• مقاومت در برابر آب: سطح نهایی کاملاً ضدآب است و در برابر شوینده‌های ملایم نیز پایدار می‌ماند.

• نتیجه: قابلیت شست‌وشوی بسیار بالا؛ اگرچه زمان خشک شدن طولانی‌تر است، بوی حلال دارد و در طول زمان ممکن است کمی زرد شود.

________________________________________

جمع‌بندی

• بالاترین مقاومت در برابر شست‌وشو: رنگ‌های روغنی و پس از آن اکریلیک‌های باکیفیت.

• کمترین مقاومت: رنگ‌های پلاستیک (PVA).

• با این حال، رنگ اکریلیک به دلیل خشک شدن سریع، نداشتن بو و عدم زردی، برای استفادهٔ داخلی انتخابی متداول و متعادل میان زیبایی و دوام به شمار می‌آید.